3
0
0
3
2
1
3
2
1
3
2
1
3
2
1
In de artikelen gaat de Telegraaf zeer interpreterend te werk en het eerste artikel is vrij kort in vergelijking met de twee andere artikelen. Ze leggen de nadruk op de jongeren en hun afkomst. Opvallend is dat in het tweede artikel zij Rot anders quoten dan andere media en zelfs nog iets meenemen in hun artikel dat geen van de andere drie media meeneemt; namelijk dat Rot helemaal niet zo bang is voor de jongens (tegenover geïntimideerd zoals de andere drie media stellen) en dat ze veel schuld bij toenmalige burgermeester Faber legt. Die zou falen in haar werk en daarom is Rot genoodzaakt om de acties zelf te nemen. In het laatste artikel lijkt de toon van het medium redelijk mild. Ze quoten hierbij Ismail zelf vrij veel en beschrijven meer wat de situatie is.
Deze top drie van berichten over Poelenburg worden door het NOS vrij minimaal omschreven. Het zijn vrij korte berichten elke keer. Anders dan verwacht voor deze tijd van media logica is er weinig sprake van interpreterende verslaglegging. Bijna alles wat wordt gezegd wordt gelinkt aan een eerder artikel. Opvallend is dat in het allereerste artikel over deze wijk wordt er naar de jongens verwezen als ‘jongeren’ en in de laatste twee artikelen (die een paar dagen later zijn) wordt er naar de jongens verwezen als ‘hangjongeren’.
Meteen in het eerste artikel is een hele negatieve toon. Het gedrag van de jongens wordt omschreven als asociaal en ze zouden de buurt terroriseren. Dit laatste kan misschien worden toegeshreven aan het feit dat ze berichten naar aanleiding van wat de Telegraaf heeft gerapporteerd. Deze rapporteert immers in het begin ook heel negatief. De Telegraaf refereert naar de jongens als straatterroristen. In de twee volgende berichten van de RTV is de toon over de jongens wel al wat milder; hangjongeren in plaats van staatterroristen. Verder is te merken dat er niet zo zeer een beschrijvende toon, maar meer interpreterende toon wordt aangehouden. Zo stellen zij bijvoorbeeld dat buurbewoners zich onveilig voelen, en geven ze in het laatste artikel een interpretatie van hoe Ilgun’s excuses opgevat kunnen worden (schuldbewust, maar ook uithalen naar de media).
Anders dan de andere kranten die we analyseren schrijft de Volkskrant haar eerste artikel over de Poelenburg ophef amper over wat er echt wezenlijk on the groud zou gebeuren. Er wordt ingeleid met de gebeurtenissen, maar zij kiezen ervoor een laag toe te voegen en het te hebben over hoe er geld verdiend wordt met de vlogs. Ze noemen ook in dit medium de jongens hangjongeren. In het laatste artikel gaan ze opnieuw de diepte in en kiezen hiermee weer voor een breder beeld te schetsen. Dit gebeurt niet in het tweede artikel, want dat zijn stukjes informatie van andere media die zijn samengevoegd.