Framing

De media hebben zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een belangrijk onderdeel van de democratie. Niet onvoorstelbaar om te bedenken dat ze ook wel ‘the watchdog of democracy’ worden genoemd. Er wordt via de media bericht over verschillende nieuwswaardige zaken. Wat nieuwswaardig is en hoe deze zaken worden bericht bepalen de media. Galtung en Ruge (1965) omschrijven een aantal voorwaarden (onverwachts, actueel, negatief en dichtbij) waardoor een gebeurtenis eerder het nieuws zal halen (Becker en van Praag, 2006).

De manier waarop (de keuze van woorden, beelden e.d.) het nieuws wordt gebracht kan worden begrepen via het concept framing. Hier wordt enkel gekeken naar media frames volgens de definitie van Scheufeule (1999). Een media frame is te begrijpen als een ‘centraal organiserend idee of verhaallijn die betekenis geeft aan ontwikkelende gebeurtenissen’ (Gamson & Modigliani, 1987, p.143; Scheufele, 1999, p.106; Niccolini & Hansen, 2018). Volgens Entman (1993) moeten we dit zien als de media die hun publiek een bepaald schema bieden om gebeurtenissen te kunnen interpreteren. Dit wordt gedaan door het selecteren en meer aandacht besteden aan bepaalde aspecten van een verhaal om op die manier ‘een bepaald definitieprobleem te promoten, causale interpretatie, morele evaluatie’ en/of een oplossing te creëren (Entman, 1993, p.52; Scheufele, 1999, p.107). Media frames kunnen op deze manier dus worden gezien als denkkaders die worden geschept door de massamedia.